Oz Part 2 - Sydney!

 

Inmiddels zijn Ron en ik alweer ruim vier maanden aan ons tweede Australië avontuur begonnen, dus kan het geen kwaad om weer eens een update te geven :)

Vier maanden samenvatten is niet gemakkelijk, maar hier een aantal highlights:

• We zijn begonnen met werken als duikinstructeurs bij het oudste en grootste duikcentrum van Australië: Pro Dive (in de Coogee vestiging).

• We geven iedere week Open Water (beginner) en Advanced Open Water Cursussen en leren zo een hele sloot mensen kensen. Zowel veel short-termers als long-termers wat allebei erg leuk is.

• We hebben vorige week samen met al onze collega's heerlijk ontbeten in het Hilton Hotel in het centrum van Sydney, als bedankje voor het harde werken deze zomer.
• We zijn alweer twee keer verhuisd; inmiddels wonen we heerlijk aan Bondi Beach.

• We verblijven hier momenteel op een working holiday visum, maar de voorbereidingen voor het starten van een eigen bedrijf en het verkrijgen van long term visa zijn in volle gang! De eerste betaling aan het immigratiebureau is al de deur uit..

• Onze beste vriend uit Adelaide "Andy Irish" is inmiddels ook naar Sydney verhuisd - en twee andere vrienden uit Adelaide verhuizen ook binnenkort hoogstwaarschijnlijk.
• Ron's ouders zijn alweer op bezoek geweest :)
• We onze eerst outback ervaring alweer achter de rug hebben - tijdens een wandeling in het National Park (natuurgebied) begon het zo hard te regenen dat het pad niet echt meer te onderscheiden was. Gelukkig hebben we de weg naar de auto teruggevonden, incl. bloedzuiger.
• We hebben -hoe kon het ook anders- een bus aangeschaft  ("Sweet William") om te gaan verbouwen tot campervan, zo kunnen we altijd makkelijk op vakantie!

 

Kortom, van alles en nog wat om ons bezig te houden! Kerst hebben we samen met Andy doorgebracht in de Irish Pub - een echte Ierse maaltijd (denk ik?) en daarna de pub in met Guinness en Magners om het te vieren. Onze eerste oud en nieuw in Sydney moest natuurlijk bij DE brug gevierd worden, een fantastisch uitzicht!

 

Hoewel we al een maand geleden naar Bondi zijn verhuisd, hebben we vandaag pas weer normaal internet, dus kunnen we eindelijk weer normaal Skypen. We gaan een spannende tijd tegemoet, met het aanvragen van ons visum en het opstarten van een bedrijf, maar we hebben er zin in. We kunnen ook niks anders zeggen dan WE LOVE OZ!!

 

(Denise) Greetings from Bangkok

We wennen alvast aan het Nederlandse weer.. :)

Outback Adventures!

Een maand onderweg!

Het is inmiddels dag 3 van de grootste overtocht die we in Australië zullen maken, grofweg gezien van Cairns in het noord-oosten, naar Darwin in het centrale noorden. Een rit van een kleine 3.000 kilometer dwars door de échte outback. Gelukkig is het winter hier, waardoor de dagtemperaturen zelden boven de 30 graden uitkomen en het ’s avonds meestal een relatief aangename temperatuur is. Onze dag begint hier ’s ochtends zodra het licht wordt (rond 6:30), aangezien je in Australië (en zeker in de outback) niet kunt rijden in het donker vanwege overstekend wild!

Zo begon ook vandaag weer de dag met het instellen van de TomTom op de eindbestemming van de dag, een kleine 800 kilometer verderop, wat hopelijk de langste eendagsrit van deze trip zal zijn. We proberen onze maximumsnelheid op 90 km/u te houden om een beetje te besparen op de benzinekosten, dus je kan je voorstellen dat 800km op een dag een flinke tour is. De route van vandaag is gelukkig niet erg moeilijk, 768 kilometer rechtdoor richting het westen en dan bij Three Ways linksaf naar Darwin. Linksaf? We verwachtten rechtsaf te moeten aan het einde van de weg? Nou ja, genoeg tijd (768km.) om dat uit te zoeken.

Als de zon net op is zijn alle kangaroes e.d. nog wakker (die gaan slapen als het te warm wordt, zo rond een uur of negen ’s ochtends), dus het stuk van de rit voor het ontbijt is het altijd het meest oppassen geblazen (meestal rijden we een uurtje of twee voor we onze eerste stop maken, waar we dan ook gelijk ontbijten). Her en der springen er kangaroes voor de auto langs en de roofvogels (valken, haviken, raven en arenden) doen zich stevig tegoed aan de roadkill van de nacht ervoor en zijn lastig van de weg af te toeteren. Zo zat er gisteren een arend (wedgetail eagle) op de weg van minimaal een meter hoog, waar we op de andere baan voorbij moesten. Langzaam toeterend reden we eropaf, geen idee wat dat gigantische ding op de weg was (het leek uit de verte op een zwarte kangaroe) en uiteindelijk pas in het voorbijgaan hadden we door dat het een gigantische roofvogel was. Geinig, weer een voor ons nieuw Australisch beest gezien!

Naast kangaroes ligt er overigens vanalles op de weg, zo hebben we al de nodige slangen gezien (die warmte nodig hebben om goed te kunnen jagen en liggen daarom vaak op of langs het zwarte asfalt van de weg dat de hele dag warmte opneemt), maar ook vossen, wilde zwijnen, gigantische lizards (“goannas”) van een meter plus en soms liggen er zelfs koeien op of langs de weg – een waar slagveld dus. Tot nu toe hebben we zelf nog niks geraakt, al stond er gisteren een dingo gevaarlijk dicht langs de weg, mistten we zojuist op een haar na een goanna en vliegen er maar al te vaak kleine vogeltjes vlak voor de auto langs (zogenaamde kamikaze-vogeltjes), maar tot nu toe gaat het steeds net goed!

Zoals gezegd rijden we ook maar relatief langzaam hier met onze 90 km/u. De maximum snelheid is tegenwoordig 130 km/u, welke kortgeleden teruggebracht is van een ongelimiteerde snelheid. Behalve dat ze ook (vaak) van asfalt zijn, zijn de snelwegen hier echter in geen enkel opzicht met de Autobahn te vergelijken en als je met meer dan 130 km/u een koe raakt ben je er hoe dan ook geweest!

Het landschap in de outback is op dit moment overigens buitengewoon groen, waaraan je goed kan zien dat het “wet season” (november – mei) net is afgelopen. De rasta-combinatie van de groene bomen, de rode aarde en het gelige gras is een mooie achtergrond voor de miljarden termieten die links en rechts van de weg een wedstrijd lijken te doen wie de grootste of hoogste termietenhoop kan bouwen. De honderden torens aan weerszijde van de weg zijn een bizar gezicht en geven het landschap een buitenaards tintje. Voeg daar de 50+ meter lange Road Trains (een truck met vaak tot vier opleggers erachter) en je kan je een beeld scheppen van het Flying Doctors-achtige (of McLeods Daughters-achtige voor de huidige generatie) landschap waar wij nu al duizenden kilometers (we zijn zojuist de 8.000 afgelegde kilometers sinds ons vertrek uit Adelaide gepasseerd) doorheen cruisen.

Zo, we zijn bijna op onze eindbestemming van de dag, het caravan park van Three Ways, waar de snelwegen tussen Adelaide en Darwin (die langs de meest bekende rode rots ter wereld “Ayers Rock / Uluru” loopt) en onze snelweg vanuit de oostkust elkaar kruisen. Tijd om op te vullen, want de tank is weer bijna leeg. Mooi om te zien wat vraag en aanbod met de benzineprijzen in het meest afgelegen stukje Australië doen, aan de oostkust betaalden we gemiddeld tussen de $1.30 en $1.40 per liter (al fluctueert het hier veel meer dan in NL – op rustige tijden, zoals dinsdagmorgen betaal je soms maar $1.10, terwijl je op zon- en feestdagen rustig $1.50 per liter af kan rekenen – bizar!), maar in de Outback loopt het zelfs al snel op tot $1.80) en we hebben op de camping al gehoord dat het verderop op kan lopen tot boven de $2 per liter, en dat met een bus die 13L/100km gebruikt en een afstand van bijna 3000km door de outback kan het stevig oplopen! Goed, tijd om de auto vol te gooien en een campingplaats te regelen!

Spreek jullie snel weer – over 6 weken zijn we alweer terug in Nederland – time flies!

Groet xx,

R&D

(Ron) Around Australia in 60 days!

We zijn gestart! Sterker nog, we zitten al op dag 13 van onze laatste trip (for now) in Australië!

We hebben onze Saab geruild voor een Mitsubishi 8-seater busje, daar de stoelen uitgehaald en met de hulp van een paar handige vrienden een volledige uitgedeckte campervan van gemaakt. Naast een bed, kastruimte, laadruimte (onder het bed), een tafel, en een nieuw soundsystem :) :) zit er zelfs een waterkoker en een tweede accu ingebouwd, waarmee we alle apparaten kunnen opladen en de laptop kunnen draaien, wat 's avonds wel relaxed is om (als we bereik hebben) te kunnen internetten en als het 's avonds minder weer is een filmpje te kijken!

Het plan is om van Adelaide naar Perth te rijden, anticlockwise, oftewel via de zuid, oost, noord en westkust (in die volgorde). Het is tussen de 12.000 en 16.000km (afhankelijk van hoeveel zijsprongen we doen), dus we moeten dagelijks minimaal 200km afleggen. Tot nu toe doen we vaak dubbele afstanden en dan een extra dag "vrij" nemen, wat wel lekker werkt!

Ik zal jullie niet vervelen met wat we allemaal precies gedaan hebben, maar om een korte samenvatting te geven. De eerste paar dagen zijn we langs de zuidkust gereden, hebben we Melbourne en wat national parks gedaan en hebben we onze eerste duiken gemaakt in koud(!) water (12 graden). Daarna richting oostkust, nog een paar national parks (Jervis Bay is prachtig!!) gedaan en wat duiken gemaakt, paar daagjes Sydney en de Blue Mountains gedaan, vervolgens omhoog tot waar we nu zijn, tussen Sydney en Brisbane!

Tot nu toe duiken we gratis. We hebben 4 tanks meegekregen van The Dive Shack in Adelaide en hebben onze duikspullen natuurlijk bij ons, dus bij mooie plekken vragen we aan de lokale duikshops waar het goed duiken is en springen er dan in voor een of meerdere duiken. Vandaag wordt onze eerste betaalde duik - we gaan Julian Rock duiken bij Byron Bay, een van de beste Australische duiksites! Daarna is onze volgende duik waarschijnlijk pas in Bowen in Queensland of op het wrak van de Yongala, een 110 meter lang schip gezonken in 1911, (volgens velen (een van) de beste duiksite(s) ter wereld!!), dus vanaf nu meer strand, cultuur en natuur!

Ik ga het kort houden, want we moeten richting Byron Bay, en foto's zeggen meer dan woorden, dus neem een kijkje in het fotoalbum waar we een heel aantal nieuwe foto's opgezet hebben!

Groeten vanaf de Pacific Highway!!

D&R

(Denise) Mini update

Hoi allemaal,


Nog even een (laat) berichtje om jullie te bedanken voor de vele verjaardagswensen, kaartjes, en zelfs kado'tjes die hier aan de deur in Glenelg werden bezorgd! Heel lief, erg bedankt allemaal!

Ik heb een fantastische verjaardag gehad. Ondanks alle drukte in verband met mijn scriptie hadden Ron en ik toch nog tijd om een paar dagen naar Uluru (Ayers Rock) te gaan, samen met Martin die bij ons op bezoek was. (Zie foto's). Ondanks wat autopech is het een fantastische trip geworden, heb ik om 24.00 uur champagne (ehm, Australische sparkling wine) gedronken met Ron, Martin en andere backpackers die we ontmoet hadden tijdens de trip om vervolgens in alle talen te worden toegezongen en sliepen we in swags onder de sterrenhemel. Op mijn verjaardag werd ik dus wakker met een zonsopgang over Uluru, waanzinnig!

Verder gaat alles goed hier, ik moet mijn scriptie 1 juni inleveren dus daar ben ik nu druk mee bezig, en daarnaast zijn Ron en ik bezig met het voorbereiden van onze grote trip rondom Australië (die begint halverwege juni). De Saab is inmiddels ingeruild voor een bus die we in de weekenden samen met vrienden aan het omtoveren zijn in een campervan. Daarnaast zijn we druk met alle andere "standaard" dingetjes, zoals de huur opzeggen, fietsen etc. verkopen, mijn mini-bibliotheek naar NL verschepen die ik in de ruim anderhalf jaar hier heb verzameld, en Ron is uiteraard bezig om te zorgen dat hij de Dive Shack naar behoren achterlaat. De Lonely Planet's worden doorgespit en we krijgen steeds meer zin om te vertrekken!

Dat was het weer voor deze update, meer info volgt later!

Groetjes, D.

(Denise) Update nr. 1 na een paar maanden blogstilte :)

Lieve allen,

Na een hele stroom blogs van Ron is er nou eindelijk ook weer eens een blog van mij. Mijn excuses voor de tijd die verstreken is sinds mijn laatste update, maar de afgelopen maanden waren zo druk dat ik niet wist waar ik de tijd vandaan moest halen! Waar te beginnen..

Nadat mijn- en ook Ron zijn ouders op visite waren geweest, was ook mijn tweede semester inmiddels afgelopen. Dit betekende dat hierna mijn scriptie semester zou beginnen, wat weer als gevolg had dat ik mijn onderzoeksvoorstel moest gaan indienen. Hoewel ik dus officieel vakantie had, bleek hier in de praktijk weinig van waar..

Terwijl ik aan mijn voorstel werkte, kreeg ik ook weer een baantje als onderzoeks assistent voor één van de professoren (naast mijn ‘normale’ baantje bij de Dive Shack). De opdrachtgever is UNESCO en mijn onderdeel van het project is het opzoeken van alle mensen en instituten die onderzoek doen op het gebied van maritieme archeologie in de ‘Pacific Area’. Erg interessant, maar bij tijd en wijlen ook erg irritant, aangezien sommige mini staatjes ongeveer geen informatie en contactgegevens beschikbaar stellen.. Tijdens dit werk, mijn normale werk, en het (her)schrijven van mijn voorstel kwam Boot langs. Geweldig! Drukte nam toe, maar uiteraard was het een zeer geslaagd bezoekje. Betekende wel dat mijn dagen nu er ongeveer zo uitzagen (volgorde is random): Leuke dingen doen/ontbijten/avondeten met Bootje en Ron/werken op de Dive Shack/werken aan voorstel/werken aan UNESCO werk. Ook deze drie laatste ‘werken’ activiteiten vonden vaak gemixed plaats. Daarnaast had ik in het vooruitzicht dat ik bijna de hele maand februari van huis zou zijn; de eerste twee weken als supervisor op veldwerk van de universiteit en de laatste twee weken stage lopen in het Western Australian Maritime Museum in Fremantle (West Australië). Enige voorbereiding hierop was dus ook noodzakelijk, zeker aangezien menig deadline zich vlak voor, midden in of aan het eind van februari bevond. Na mijn onderzoeksvoorstel een aantal keer veranderd te hebben en het bijna klaar was, heb ik besloten van scriptie onderwerp te veranderen. Dit omdat het beter aansluit op mijn stage in het museum, maar hierover later meer in een volgend blog..

Tijd vloog voorbij, en na een waanzinnige Great Ocean Road/Water Over Road trip te hebben afgelegd met Ron en Boot keerde Bootje terug naar NL, zijn Ron en ik verhuisd naar een nieuw huisje, ben ik Dive Control Specialist geworden!! (met SSI, maar is hetzelfde als PADI Assistant Instructor) en vertrok ik een paar dagen later richting veldwerk! Het betreft dezelfde ‘underwater field school’ als waar ik zelf vorig jaar februari als student aan deelnam, en dit keer ging ik dus mee als supervisor. Geweldig! Ter voorbereiding heb ik ook nog de twee dagen hiervoor lesgegeven op de universiteit (theorie en praktijk onderwerpen) aan de toekomstige studenten voor de cursus die ze van te voren moeten doen zodat ze enige kennis van zaken hebben voordat ze onderwater aan de slag gaan.

We zijn twee weken naar Mount Dutton Bay geweest, een klein plaatsje op het Eyre Peninsula (ook Zuid-Australië). Hoewel het nog steeds lange dagen waren, was het een stuk relaxter dan vorig jaar toen ik zelf als ‘student’ meeging! In plaats van 14 dagen lang non stop te werken, waarvan het zwaarste werk nog wel alle verschillende projecten waar je aan moet werken als student bijhouden (alle gegevens uit het veld elke dag verwerken in een rapport, tekeningen, tabellen etc., anders haal je de deadline nooit) is, was het heerlijk om gewoon van 08.00 tot 17.00 te werken. En na werk lekker met de rest van de supervisors eten, een glaasje wijn/biertje te drinken en ontspannen. En ‘werken’ bestond voornamelijk uit advies geven, een oogje in het zeil houden, en mee op de duiken van de studenten als supervisor. Wat betekende een oogje in het zeil houden terwijl zij onderwater werk aan het verrichten waren ;) Haha, nee hoor, het was erg leuk en we hielpen uiteraard wel een handje mee. Ook werd er dit jaar daadwerkelijk een gedeelte van één van de wrakken opgegraven, en kreeg ik dus de kans om met een ‘dredge’ (onderwater stofzuiger) te werken. Fantastisch. Ik heb een filmpje waarin ik aan het werk ben onderwater, ik zal proberen het te uploaden. Tegen het eind heb ik nog een presentatie gegeven over duiken in Adelaide (sinds ik voor een duikshop werk in Adelaide), en nadat alle studenten al hun eindverslagen hadden ingeleverd was het natuurlijk tijd voor een feestje, waarna we de volgende dag weer richting Adelaide vertrokken.

Wat heerlijk om weer even thuis te zijn! Helaas was het maar voor even, want twee dagen erna vertrok ik voor mijn stage in het Western Australian Maritime Museum (Shipwreck Galleries) van 15 februari tot en met 2 maart. De stage was fantastisch! Daarna natuurlijk voor Ron zijn verjaardag ook nog een lang weekend naar Sydney geweest (4 t/m 7 maart) en nu voorlopig weer lekker terug in Adelaide, werken en aan mijn scriptie schrijven, want die moet in juni worden ingeleverd! Tijdens mijn stage heb ik gewerkt aan mijn onderzoek voor mijn scriptie, maar hierover in een volgend blog meer (binnenkort!), want ik wil jullie niet overladen met tientallen pagina’s tekst. Ik zal wel morgen alvast ook een aantal foto’s in het album uploaden naast deze in de tekst.

Veel liefs,

Denies

(Ron) A day (off) in the life of..

Heyhey,

Eindelijk heb ik weer eens tijd om wat te schrijven! We hebben Caroline inmiddels weer op het vliegtuig naar Nederland gezet, maar niet na eerst de Great Ocean Road afgetourd te hebben! Een waanzinnige roadtrip (wederom 2.000km in slechts 4 dagen!) waarin we extreem veel gelachen, gezien en gedaan hebben! Heb de foto's zojuist in een nieuw foto-albumpje gezet dat je hier kunt vinden!

Ik heb niet zo'n zin om deze hele trip te beschrijven! Caroline heeft het hele verhaal (en nog vele anderen) op haar blog gezet, wat hier te vinden is, dus voor meer informatie over de trip verwijs ik jullie graag daarheen (leuk verhaal!).

Denise is deze hele maand weg, eerst twee weken naar fieldschool, vervolgens twee dagen thuis (afgelopen zondag en maandag) en nu weer twee weken in West-Australië, dus het is lekker rustig, haha. Nee - het is natuurlijk erg saai, want nu moet ik mijn tijd verdoen met nodeloos uitgaan, stappen, drinken en andere dingen die slecht zijn voor m'n gezondheid zoals late night bbqs of het berijden van mechanische stieren in errug foute kroegen..

Gelukkig heb ik zo af en toe ook een dag vrij hier om bij te komen van al dit moois en zo was er weer eens zo'n dag afgelopen donderdag! Met Denise van huis bleek er alsnog genoeg te doen - nu had ik de gedachte deze dag maar eens te beschrijven, om een voorstelling te maken van hoe ons leven er hier daadwerkelijk aan toe gaat als we niet op vakantie zijn (op verzoek van m'n zus)!

7:15 M'n wekker gaat.. om 7:15?? Even vraag ik mezelf af waarom m'n wekker in godsnaam op dit werk-tijdstip staat als ik niet naar m'n werk moet, maar al gauw bedenk ik me dat het donderdag is en donderdag is boot-duik dag, dus spring ik uit bed en kleed ik me aan. Douchen is niet nodig, aangezien ik een kleine anderhalf uur later toch in het water lig! Ik schiet in m'n board shorts en dive shack polo en eet snel een boterham - niet te veel, want dat is niet relaxed tijdens een diepe duik..

8:05 Stipt 5 minuten te laat arriveer ik bij de boat ramp, waar skipper Geoff, instructeur Tony, co-divemaster Richy en divemaster trainee Matt al staan te wachten. Pas 1 klant te bekennen, dus ik ben ruim op tijd. Binnen enkele minuten hebben we alle tanks uit de 4WD ('troopy') geladen en beginnen we een voor een met het opkitten. Inmiddels zijn alle klanten ook on site. We houden ze scherp in de gaten terwijl ze hun kit opzetten en meteen vallen er 3 op bij wie het niet van een leien dakje gaat - dat zijn dus degenen die we extra in de gaten houden tijdens de duik!

8:50 Na een rustige rit arriveert de boot bij de duiksite en een voor een rollen we achterover de boot af. Langzaam zwemmen we richting ankerlijn en zakken we een voor een via de ankerlijn naar 20 meter. Tony gaat voorop met zijn buddy en daarna de minst ervaren duiker aan boord die ik onder mijn hoede moet nemen. Na 25 minuten doe ik maar weer eens een lucht-check en het blijkt dat hij er bijna doorheen is (70 bar), toevallig blijkt Matt zijn toegewezen duiker ook bijna door zijn lucht heen te zijn dus na ze nog even op de safety stop gewezen te hebben (3 min. op 5 meter!) sturen we ze samen omhoog en vervolg ik de duik met Matt. We kunnen als divemasters geen mensen die de zogenaamde 'wreck specialty' niet hebben gedaan mee het wrak in nemen, dus nu we de klanten omhoog hebben gestuurd hebben wij een kleine 20 minuten om het wrak nog even van binnen te verkennen! Na een duik van een ruime drie kwartier is ook voor ons de tijd gekomen om omhoog te gaan en eindigen we de duik met 4 minuten (extra minuutje voor de extra tijd beneden) safetystop op 5 meter!

10:15 Ontbijten bij de Comfort Marina Inn. Alle duikers hebben zich omgekleed bij de boat ramp en gezamelijk ontbijten we bij de CMI - een prima tent vlakbij de boat ramp waar we met The Dive Shack elke donderdag ontbijten (helaas werk ik meestal op donderdag) en we daardoor dikke korting krijgen - relaxed! De duiken van de komende weken worden met de schipper doorgesproken en de eigenaar van het duikcentrum belt of ik ook de avondduik wil divemasteren .. hmmm, op mijn vrije dag? Tuurlijk waarom ook niet!

14:00 Lekker gedouchet en alle duikspullen uitgespoeld! In mijn vrijetijds kloffie bel ik een vriendje op of hij zin heeft naar het strand te gaan. Onze nieuwe casa is maar een straat achter de boulevard, dus we liggen een stuk vaker op het strand (nou ja, ik nu aangezien Denies er niet is) dan toen we in ons vorige huis zaten, terwijl dat huis in dezelde wijk was! Maar goed, het is een lekkere 30 graden buiten dus uiteraard stemt Josh in met het voostel en spreken we een uurtje later af rechts van de Glenelg jetty.

15:00 Handdoekje uitleggen, insmeren(met SPF 30+ - de maximale factor in Australië, om de een of andere reden mogen ze het hier niet hoger dan dat noemen, maar 30+ betekent gewoon harde sunblock!) en bakken maar! Beetje ouwehoeren over de duikshop en wat we zoal kunnen verwachten de komende 12 maanden (Josh zit (/studeert) hier nog 12 maanden, wij nog 6 in Adelaide en daarna 2 maanden rondreizen in Aus).

17:30 Opbreken op het strand, Josh ons nieuwe huis laten zien (was hij nog niet geweest) en de nog natte duikspullen weer in de achterbak laden voor de avondduik. De troopy is inmiddels langs de shop geweest en weer volgeladen met verse tanks, dus bij de bootramp aangekomen kan iedereen meteen beginnen met opkitten. Aangezien het een avondduik betreft moeten de duikers minimaal in het bezit zijn van een duiklamp en de meeste mensen die zo'n ding in hun bezit hebben, hebben vaak al redelijk wat ervaring. Zo ook vanavond, geen beginners, dus dat is lekker makkelijk!

18:00 De boot wordt gelanceerd van de boat ramp, de wind waait inmiddels stevig en er staat een behoorlijke golfslag. Nou ja, nat zouden we toch worden, behalve de schipper dan, die dus minder blij is met dit soort golven, want er slaan er nogal een aantal over de boeg! Bij de duiksite aangekomen doen we een zogenaamde 'negative entry', dit betekent dat we geen lucht in onze vesten doen, maar gewoon achterover de boot afrollen en direct de duik inzetten. Dit vergt de nodige voorbereiding en goede buddy checks aan boord, maar alles verloopt volgens plan. Ik ben de eerst onder en leid een groepje ervaren duikers rond het wrak, met instructeur Terry die de groep sluit - makkelijk, want zo raak je nooit iemand kwijt. Het wrak is open aan de bovenkant, dus je kijkt zo van boven naar de onderkant - weer makkelijk, want zo zie je meteen waar de leuke dingen (zoals blue devils, blue swimmer crabs, nudibranchs, cuttlefish, etc.) zich in het wrak bevinden! Na een kleine 45 minuten begeven we ons richting ankerlijn en gaan we langzaam omhoog, er staat een stevige stroming dus het is een kwestie van stevig vasthouden! Zodra we boven komen is het een kwestie van je equipment aan boord laten trekken door de schipper en je door een golf terug op de boot laten tillen - een heerlijk gevoel!

20:30 Heerlijk weer thuis, duikspullen (weer) uitspoelen (de helft gaat tegenwoordig gewoon de wasmachine in, wel zo handig), de andere helft in de grote wasbak gevuld met zoet water. Alles uithangen, weer douchen en dan crashen op de bank met een filmpje (toevallig Ocean Odyssey)!

22:00 Even snel dweilen (we hebben nog niet echte en goede plek in ons nieuwe huis om ons natte duikspul uit te hangen na het uitspoelen) en dan helemaal 'af' richting slaapkamer..

Al met al een heerlijke "vrije" dag met een paar waanzinnige ervaringen, maar alsnog moeite met opstaan de volgende dag!!! Gelukkig vandaag (zondag) echt een chilldagje op het programma!! :)